Νέοι και Πολιτική

Το να αναλύσει κανείς μέσα από ένα άρθρο την πραγματική εικόνα πιθανότατα να χρειαστούν πολλές σελίδες. Θα προσπαθήσω όμως να κάνω την δικιά μου ανάλυση πάνω σε αυτό το θέμα. Πιθανότατα να δυσαρεστήσω κάποιους, άλλους όμως θα τους ξαφνιάσω ευχάριστα. Είναι όμως η πραγματική εικόνα που έχει αποκρυσταλλωθεί, μέσα από τις συζητήσεις μου με ανθρώπους της γενιάς μου. Όταν αναφέρομαι στην πολιτική, η απάντηση τους είναι: «όλο τους ίδιους και τους ίδιους;». Μου θέτουν ερωτήματα όπως το βασικό. Τι έκαναν για την Κέρκυρα όλοι αυτοί. Μήπως κληρονομήσαμε Οδικό Δίκτυο, Νοσοκομείο, Παιδεία, Πολιτισμό, Πολιτική Παιδεία. Όλοι ήταν απλά για την καρέκλα και την μάσα. Όλοι κοιτούσαν την πάρτη τους και τους μηχανισμούς που θα τους έδιναν για μια ακόμη φορά την επανεκλογή σε όποιο αξίωμα και αν διεκδικούσαν.

Πράγματα τα οποία τα έχω εντοπίσει και εγώ και δεν σας κρύβω πως με τρομάζουν. Ίσως οι παραπάνω αναφορές να φανούν γραφικές. Είναι όμως η πραγματικότητα και η καθημερινότητα συνάμα. Είναι η τραγική κατάληξη ενός γερασμένου πολιτικού συστήματος, ανίκανου να ανανεωθεί. Τόσα χρόνια ακούμε συνεχώς για τα ίδια προβλήματα. Τόσα χρόνια στο πολιτικό σκηνικό πρωταγωνιστούν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα σε όλα τα κόμματα. Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται στην πολιτική νοοτροπία η οποία έχει περάσει στην κοινωνία. Στην οικογένεια που επιβάλει στο, νέο να ψηφίσει κάποιον που του έκανε το ρουσφέτι ή τον έχει διορίσει. Στην οικογένεια που ξημεροβραδιάζεται έξω από το βουλευτικό γραφείο για να βολέψει το παιδί τους, όταν για τον νέο η εργασία αποτελεί δικαίωμα. Αδιαφορώντας για το μέλλον του τόπου. Η εκλογή τέτοιων πολιτικών προσώπων πιθανότατα να φταίει για την κατρακύλα του νησιού. Για την αποχή των νέων από την πολιτική.

Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες οι νέοι ψηφίζουν κατά συνείδηση. Ψηφίζουν ανθρώπους κοντά στην γενιά τους. Ανθρώπους που συνομιλούν μαζί τους, που αντιμετωπίζουν και μοιράζονται τους ίδιους προβληματισμούς. Η προκατάληψη του νέου απέναντι στον παλιό είναι δικαιολογημένη. Θεωρεί πως τον βλέπουν απλά σαν πρόσκαιρο ψηφοφόρο. Οι νέοι όμως έχουν την δύναμη και μπορούν να αλλάξουν την κοινωνία. Κάθε όμως προσπάθεια για ανανέωση πέφτει στο κενό. Οι νέοι τιμωρούνται για την ελευθερία της έκφρασης, την τολμηρή σκέψη, την εφευρετικότητα και την καινοτομία. Τιμωρούνται γιατί δεν θέλουν να συμμετέχουν σε ένα σύστημα διαπλοκής.

Οι νέοι δεν θέλουν να είναι παπαγαλάκια. Να αναπαράγουν συνεχώς μια διεφθαρμένη πολιτική, που στην ουσία ισοπεδώνει την πολιτική τους άποψη και προσπαθεί να ελέγξει την πολιτική συνείδηση. Οι νέοι πλέον έχουν βαρεθεί και ζητούν ηλικιακή εκπροσώπηση σε όλες τις βαθμίδες μιας εκλογικής διαδικασίας. Δεν αντέχουν άλλο στον πολιτικό παραμερισμό. Αν κάποτε το καινούργιο στην πολιτική ήταν σχήμα λόγου ικανό για να πείσει πως η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, σήμερα είναι μια πραγματική πρόκληση για ολόκληρη την κοινωνία και τους προοδευτικούς χώρους. Δεν πρέπει κάθε τι νέο να αντιμετωπίζεται με καχυποψία και επιφυλακτικότητα. Ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος Γιώργος Παπανδρέου είπε χαρακτηριστικά σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ότι: «το 1981, δεν είχαμε εμπειρία και παρ’ όλα αυτά καταφέραμε να αλλάξουμε την Ελλάδα. Σήμερα και εμπειρία έχουμε και αξιόλογα νέα στελέχη». Οι νέοι, ζητούν απλά να μπολιαστούν με τα έμπειρα στελέχη για να αξιοποιηθούν σωστά γνώση, εμπειρία, εφευρετικότητα και καινοτομία.

Ο αγώνας θα είναι διαρκής. Οι νέοι πλέον θα δώσουν τη λύση. Μια Ειρηνική Δημοκρατική Επανάσταση, με Σοσιαλιστικές αρχές οργανώνεται. Οι νέοι των 700 Ευρώ, δηλώνουν παρών και γίνονται αρνητές της περιθωριοποίηση και της τιμωρία γιατί έχουν άποψη για το πώς θέλουν αυτοί να διαμορφώσει το δικό τους μέλλον. Ας το λάβουμε σοβαρά υπόψη.

Νικολούζος Τάσος
Μέλος
Περιφερειακής Επιτροπής Ιονίων Νήσων