9η Μαΐου ημέρα της Ευρώπης

9η Μαΐου ημέρα της Ευρώπης
Από το σχέδιο Σούμαν στην Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβόνας

Η 9η Μαΐου είναι η μέρα που η Ευρώπη γιορτάζει την γέννηση της. Ας δούμε όμως παρακάτω πώς καταλήξαμε σήμερα να γιορτάζουμε, μέσα από ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν την σύγχρονη οικονομική, πολιτική και κοινωνική ιστορία.
Στις 9 Μαΐου 1950, ο υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας Robert Schuman προτείνε την συνένωση των βιομηχανιών άνθρακα και χάλυβα της Δυτικής Ευρώπης. Το 1951 και πάνω στο σχέδιο Schuman, υπογράφεται στη Ρώμη η ίδρυση της ΕΚΑΧ. Οι χώρες που υπέγραψαν την συνθήκη ήταν η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία. Το 1957 οι ίδιες χώρες υπέγραψαν τη συνθήκη της Ρώμης ιδρύοντας την Ε.Ο.Κ και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας, γνωστή ως Ευρατόμ. Το 1967 επιτεύχθηκε η συγχώνευση των δυο οργάνων ΕΟΚ και ΕΚΑΧ για μεγαλύτερη και αποδοτικότερη λειτουργία του οργάνου ιδρύοντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το κυριότερο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για το Ευρωκοινοβούλιο, τα μέλη που θα αντιπροσώπευαν τις χώρες αυτές θα εκλέγονταν μέσα από τα κοινοβούλια τους.
Το 1973 η Ευρωπαϊκή Κοινότητα διευρύνθηκε και τα νέα μέλη της ήταν η Αγγλία, η Ιρλανδία και η Δανία.
Το 1979, οι πολίτες των κρατών μελών είχαν την ευκαιρία να εκλέξουν τους εθνικούς τους αντιπροσώπους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο άμεσα.
Η Ελλάδα γίνεται πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας το 1981 και καταγράφεται ως το 10ο μέλος της.
Το 1986 ακολούθησε η ένταξη της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και τη ίδια χρονιά το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο απέκτησε το δικαίωμα στη Νομοθετική διαδικασία. Το ίδιο έτος, θεσμοθετείτε και επίσημα το σύμβολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η μπλε σημαία με τα 12 χρυσά αστέρια σε κύκλο, συμβολίζοντας την ενότητα και την αλληλεγγύη των χωρών της Ευρώπης.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1992 η Συνθήκη του Μααστρίχτ έδωσε περισσότερα δικαιώματα στο Ευρωκοινοβούλιο εισάγοντας την διαδικασία της συναπόφασης. Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και εισάγονται νέες μορφές συνεργασίας μεταξύ των χωρών μελών όπως σε θέματα που αφορούσαν την Άμυνα, την Δικαιοσύνη και την κοινή Εξωτερική Πολιτική, έναν από τους βασικούς άξονες που θα κινούταν η μελλοντική Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα γεγονότα αυτά έδειχναν πως η Ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν ήταν μακριά, καθώς μέσα σε όλα τα παραπάνω υπήρξε και η σημαντικότερη απόφαση των Ευρωπαίων Ηγετών για την αλλαγή του ονόματος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, σε Ευρωπαϊκή Ένωση και την δημιουργία ενιαίου νομίσματος με το θεσμό της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης - ΟΝΕ, με διαχειρίστρια αρχή της την Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας – ΕΚΤ, που θα εφαρμοζόταν τα επόμενα 10 χρόνια.
Το 1995 τα 12 κράτη μέλη γίνονται 15 με την ένταξη της Αυστρία, της Σουηδίας και της Φιλανδίας.
Το 1999 το Ευρώ εισάγεται στα 11 από τα 12 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γίνεται επίσημα το κοινό νόμισμα για τους Ευρωπαίους Πολίτες διαμορφώνοντας τη ζώνη του Ευρώ που από αυτή απέχει η Αγγλία.
Η Συνθήκη της Νίκαιας τον Δεκέμβριο το 2000 ήταν επίσης ένα σημαντικό γεγονός για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντικαθιστάτε από την Συνθήκη της Νίκαιας, που ήταν ένα βήμα για την πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κοινοβούλια των κρατών μελών είχαν τώρα την ευθύνη για την επικύρωση της. Να σημειώσουμε εδώ, ότι το σχέδιο το οποίο κατατέθηκε στη Συνθήκη της Νίκαιας δεν ήταν το τελικό. Η διαδικασία της επικύρωσης της συγκεκριμένης Συνθήκης δεν ήταν μια τυπική διαδικασία, ήταν μια ουσιαστικής σημασίας απόφαση για το τεράστιο πολιτικό οικοδόμημα που από το 1950 συνεχώς μεταλλασσόταν μέσα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Το 2001 η χώρα μας η Ελλάδα εντάσσεται στη ζώνη του Ευρώ. Σήμερα μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο σημαντική ήταν τότε η απόφαση. Με τις οικονομικές εξελίξεις και ιδιαίτερα με την πτώση του δολαρίου που είναι και η οικονομική μονάδα μέτρησης στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου. Κανείς δεν μπορεί να αναλογιστεί ποια θα ήταν τα οικονομικά αποτελέσματα της χώρας μας αν δεν είχαμε ενταχθεί τότε στη ζώνη του Ευρώ.
Το 2002 το Ευρώ γίνεται πραγματικότητα και 12 από τα 15 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υιοθετούν το Ευρώ ως το επίσημο νόμισμα τους αποσύροντας τα εθνικά τους νομίσματα. Οι χώρες που υιοθέτησαν τη ζώνη του Ευρώ είναι η Ελλάδα, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Φιλανδία, η Ιρλανδία, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, η Αυστρία και η Πορτογαλία. Την ίδια χρονιά ξεκίνησαν οι εργασίες για το μέλλον της Ευρώπης με την Συνέλευση 105 μελών εκπροσώπων των εθνικών κυβερνήσεων, αλλά και των μελών που ήταν εν αναμονή προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το 2003 υπεβλήθη το προσχέδιο για τη Συνταγματική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους ηγέτες των κρατών μελών της και οι κυβερνήσεις είχαν πλέον τη δυνατότητα να υποβάλουν ενστάσεις και προτάσεις πάνω σε αυτό.
Το Μάιο του 2004 πραγματοποιείται μια από της μεγαλύτερες διευρύνσεις στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην 54χρονη ιστορία της. Η Κύπρο, η Μάλτα, η Ουγγαρία, η Εσθονία, η Πολωνία, η Σλοβακία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβενία ήταν οι χώρες που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατατίθεται από τους Ευρωπαίους Ηγέτες η Συνταγματική Συνθήκη που ενώνει όλες της προηγούμενες συνθήκες σε μια και παράλληλα εισάγονται αλλαγές που έχουν να κάνουν με τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κρίθηκαν απαραίτητες για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν όψει της διεύρυνσης της. Η Συνθήκη αυτή θα γίνει πραγματικότητα μέσα στο διάστημα των επόμενων δυο χρόνων και εφόσον έχει επικυρωθεί και από τα 25 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2005 τέσσερα κράτη μέλη προχωρούν σε δημοψήφισμα για την επικύρωση της Συνταγματικής Συνθήκης. Η Ισπανία και το Λουξεμβούργο είναι οι δυο από τις χώρες που εγκρίνουν την Συνθήκη, ενώ η Γαλλία και η Ολλανδία την καταψηφίζουν. Η απόρριψη της Συνθήκης από δυο από τις κυριότερες χώρες και ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφερε σε σκέψεις τους Ευρωπαίους Ηγέτες που λαμβάνοντας υπόψη την βαρύνουσας σημασία απόφαση τους, επαναπροσδιόρισαν τις κοινωνικές αξίες, αλλά και τις φιλοδοξίες τους για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Ιούνιος το 2006 βρίσκει την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη να έχει επικυρωθεί από μόλις 15 από τα 25 κράτη μέλη της και ένας Ευρωσκεπτικισμός πλανάτε πάνω από την Ευρωπαϊκή μας ήπειρο για το αβέβαιο μέλλον της.
Τον Δεκέμβριο του 2007 η Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη επανέρχεται στην σύνοδο κορυφής της Λισσαβόνας και μετονομάζεται σε Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβόνας που υπεγράφη και από τα 25 κράτη μέλη. Οι κυριότερες αλλαγές ήταν:

Η θητεία του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να περιορίζεται σε δυόμιση χρόνια.
Θεσμοθετείται ο Επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής.
Ο Ύπατος Εκπρόσωπος.
Η μείωση των Ευρωπαίων Επιτρόπων από 27 σε 18.
Η μείωση των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από 785 σε 750.

Νικολούζος Τάσος

Κέρκυρα
a.nikolouzos@yahoo.gr

Πηγές:
http://europa.eu/lisbon_treaty
http://www.europarl.europa.eu/
http://europa.eu/
http://www.ert3europe.gr/site.php?&file=index.xml&lang=el

Η Ανάγκη Πολιτικής Ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Κέρκυρα 15 Απριλίου 2008

Άνω Κορακιάνα

Δήμος Φαιάκων


Βρισκόμαστε σχεδόν ένα χρόνο από τις ερχόμενες Ευρωπαϊκές Εκλογές του 2009 και θα κληθούμε για μια ακόμη φορά να εκλέξουμε ποια από τις πολιτικές παράταξης θα μας εκπροσωπήσει στο Ευρωκοινοβούλιο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Αναρωτιέμαι αν πραγματικά είμαστε ενήμεροι το γιατί ψηφίζουμε.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαν να μας το επιβεβαιώσουν αυτό. Ένα από αυτά, είναι ότι οι πολίτες και ειδικότερα η νέα γενιά, δεν γνωρίζει ουσιώδη στοιχεία που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγματα που θα έπρεπε να είχαμε διδαχτεί στο σχολείο όπως: το πότε, το γιατί, ποιες ήταν οι χώρες που κίνησαν αυτή την διαδικασία, πάνω σε πια πρόταση κινήθηκαν, που ήταν αποτέλεσμα ποιών γεγονότων για να συζητάμε σήμερα για Ενωμένη Ευρώπη.

Στην δικιά μου σχολική εποχή 1990-1996, από το Γυμνάσιο έως και την τρίτη Λυκείου, η 9η Μαΐου περνούσε σχεδόν απαρατήρητη. Η πρόταση του Robert Schuman για την συνένωση των βιομηχανιών άνθρακα και χάλυβα της Δυτικής Ευρώπης που υλοποιήθηκε το 1951 και υπογράφηκε στη Ρώμη ως ΕΚΑΧ, η ίδρυση της ΕΟΚ, η ίδρυση της Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας και αργότερα συγχώνευση των δυο οργάνων της ΕΟΚ και ΕΚΑΧ για μεγαλύτερη και αποδοτικότερη λειτουργία του οργάνου το 1967. Η δυνατότητα των Ευρωπαίων Πολιτών να εκλέγουν τους εθνικούς τους αντιπροσώπους το 1979. Οι Συνθήκες του Μάαστριχτ και της Νίκαιας. Οι μετέπειτα γεωπολιτικές της διευρύνσεις, και τέλος η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Τόσα γεγονότα που αφορούν την Ευρώπη και κανένας Ευρωπαίος ή τουλάχιστον Έλληνας δεν έχει αναπτύξει ένα υπερεθνικό συναίσθημα για την νέα μας πατρίδα.

Τόσο οι παλιές γενιές, όσο και οι νέες, δεν αισθάνονται ότι ανήκουν εκεί. Στο χώρο λείψεις των κεντρικών αποφάσεων. Δεν μας έχει δοθεί η δυνατότητα να ψηφίζουμε άμεσα και με βάση τα πολιτικά μας κριτήρια μια επιτροπή που θα εκπροσωπεί την εκλογική βάση της Ευρωπαϊκής Κοινωνίας. Δεν μας έχει δοθεί άμεσα η δυνατότητα να τιμωρήσουμε τους διοικούντες για λανθασμένες πολιτικές επιλογές, όπως έχουμε την δυνατότητα να το πράττουμε στην χώρα μας. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Επιτροπή των είκοσι πέντε μελών είναι ένα περίεργο κράμα Επιτρόπων από τις χώρες που διατελούν κυβερνητική θητεία την τρέχουσα περίοδο. Αναρωτιέμαι πως μπορούν να λάβουν κοινές αποφάσεις οι Σοσιαλιστές και οι Χριστιανοδημοκράτες , που είναι από τα μεγαλύτερα Κόμματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να είναι προς όφελος των Ευρωπαίων Πολιτών.

Με βάση τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρώ ότι ο επόμενος στόχος των Ευρωπαίων Ηγετών, θα πρέπει και είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε όλοι μαζί προς την Πολιτική Ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί:

Η Κοινωνία ζητά και θέλει την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης για πάψει πλέον να πλανάτε ο Ευρωσκεπτικισμός για το ποια Ευρώπη θέλουμε.

Με την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης η Κοινωνία θα αισθανθεί ότι λαμβάνει μέρος στις μέχρι σήμερα απρόσωπες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου.

Με την πολιτική ενοποίηση η Ευρώπη θα έχει πιο ισχυρή θέση μέσα στην παγκόσμια κοινωνία και δεν θα επιτρέπει να διαχειρίζονται την εσωτερική της τύχη άλλες δυνάμεις.

Με την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης η Κοινωνία θα έρθει πραγματικά πιο κοντά στο όραμα των Ευρωπαίων Ηγετών για μια Ευρώπη χωρίς σύνορα και σίγουρα θα αγκαλιάσει τους θεσμούς της με περισσότερη σοβαρότητα.

Με την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης θα δώσουμε την δυνατότητα στις Νέες Γενιές να αντιληφθούν τι είναι πλέον εθνική και τι υπερεθνική συνείδηση και πόσο βαρύνουσα σημασία έχει η εκλογική διαδικασία των Ευρωπαϊκών Εκλογών για το μέλλον τους.


Νικολούζος Τάσος
Κέρκυρα

a.nikolouzos@yahoo.gr