Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Νέοι και Πολιτική


Το να αναλύσει κανείς μέσα από ένα άρθρο την πραγματική εικόνα πιθανότατα να χρειαστούν πολλές σελίδες. Θα προσπαθήσω όμως να κάνω την δικιά μου ανάλυση πάνω σε αυτό το θέμα. Πιθανότατα να δυσαρεστήσω κάποιους, άλλους όμως θα τους ξαφνιάσω ευχάριστα. Είναι όμως η πραγματική εικόνα που έχει αποκρυσταλλωθεί, μέσα από τις συζητήσεις μου με ανθρώπους της γενιάς μου. Όταν αναφέρομαι στην πολιτική, η απάντηση τους είναι: «όλο τους ίδιους και τους ίδιους;». Μου θέτουν ερωτήματα όπως το βασικό. Τι έκαναν για την Κέρκυρα όλοι αυτοί. Μήπως κληρονομήσαμε Οδικό Δίκτυο, Νοσοκομείο, Παιδεία, Πολιτισμό, Πολιτική Παιδεία. Όλοι ήταν απλά για την καρέκλα και την μάσα. Όλοι κοιτούσαν την πάρτη τους και τους μηχανισμούς που θα τους έδιναν για μια ακόμη φορά την επανεκλογή σε όποιο αξίωμα και αν διεκδικούσαν.

Πράγματα τα οποία τα έχω εντοπίσει και εγώ και δεν σας κρύβω πως με τρομάζουν. Ίσως οι παραπάνω αναφορές να φανούν γραφικές. Είναι όμως η πραγματικότητα και η καθημερινότητα συνάμα. Είναι η τραγική κατάληξη ενός γερασμένου πολιτικού συστήματος, ανίκανου να ανανεωθεί. Τόσα χρόνια ακούμε συνεχώς για τα ίδια προβλήματα. Τόσα χρόνια στο πολιτικό σκηνικό πρωταγωνιστούν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα σε όλα τα κόμματα. Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται στην πολιτική νοοτροπία η οποία έχει περάσει στην κοινωνία. Στην οικογένεια που επιβάλει στο, νέο να ψηφίσει κάποιον που του έκανε το ρουσφέτι ή τον έχει διορίσει. Στην οικογένεια που ξημεροβραδιάζεται έξω από το βουλευτικό γραφείο για να βολέψει το παιδί τους, όταν για τον νέο η εργασία αποτελεί δικαίωμα. Αδιαφορώντας για το μέλλον του τόπου. Η εκλογή τέτοιων πολιτικών προσώπων πιθανότατα να φταίει για την κατρακύλα του νησιού. Για την αποχή των νέων από την πολιτική.

Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες οι νέοι ψηφίζουν κατά συνείδηση. Ψηφίζουν ανθρώπους κοντά στην γενιά τους. Ανθρώπους που συνομιλούν μαζί τους, που αντιμετωπίζουν και μοιράζονται τους ίδιους προβληματισμούς. Η προκατάληψη του νέου απέναντι στον παλιό είναι δικαιολογημένη. Θεωρεί πως τον βλέπουν απλά σαν πρόσκαιρο ψηφοφόρο. Οι νέοι όμως έχουν την δύναμη και μπορούν να αλλάξουν την κοινωνία. Κάθε όμως προσπάθεια για ανανέωση πέφτει στο κενό. Οι νέοι τιμωρούνται για την ελευθερία της έκφρασης, την τολμηρή σκέψη, την εφευρετικότητα και την καινοτομία. Τιμωρούνται γιατί δεν θέλουν να συμμετέχουν σε ένα σύστημα διαπλοκής.

Οι νέοι δεν θέλουν να είναι παπαγαλάκια. Να αναπαράγουν συνεχώς μια διεφθαρμένη πολιτική, που στην ουσία ισοπεδώνει την πολιτική τους άποψη και προσπαθεί να ελέγξει την πολιτική συνείδηση. Οι νέοι πλέον έχουν βαρεθεί και ζητούν ηλικιακή εκπροσώπηση σε όλες τις βαθμίδες μιας εκλογικής διαδικασίας. Δεν αντέχουν άλλο στον πολιτικό παραμερισμό. Αν κάποτε το καινούργιο στην πολιτική ήταν σχήμα λόγου ικανό για να πείσει πως η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, σήμερα είναι μια πραγματική πρόκληση για ολόκληρη την κοινωνία και τους προοδευτικούς χώρους. Δεν πρέπει κάθε τι νέο να αντιμετωπίζεται με καχυποψία και επιφυλακτικότητα. Ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος Γιώργος Παπανδρέου είπε χαρακτηριστικά σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ότι: «το 1981, δεν είχαμε εμπειρία και παρ’ όλα αυτά καταφέραμε να αλλάξουμε την Ελλάδα. Σήμερα και εμπειρία έχουμε και αξιόλογα νέα στελέχη». Οι νέοι, ζητούν απλά να μπολιαστούν με τα έμπειρα στελέχη για να αξιοποιηθούν σωστά γνώση, εμπειρία, εφευρετικότητα και καινοτομία.

Ο αγώνας θα είναι διαρκής. Οι νέοι πλέον θα δώσουν τη λύση. Μια Ειρηνική Δημοκρατική Επανάσταση, με Σοσιαλιστικές αρχές οργανώνεται. Οι νέοι των 700 Ευρώ, δηλώνουν παρών και γίνονται αρνητές της περιθωριοποίηση και της τιμωρία γιατί έχουν άποψη για το πώς θέλουν αυτοί να διαμορφώσει το δικό τους μέλλον. Ας το λάβουμε σοβαρά υπόψη.

Νικολούζος Τάσος
Μέλος
Περιφερειακής Επιτροπής Ιονίων Νήσων

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Κυβέρνηση Μηδενικής Αξιοπιστίας


Πέρασαν κιόλας τρεις μήνες από τότε που η κυβέρνηση θέλοντας να ανταμείψει τους Τραπεζίτες έφερε στην Βουλή ψήφισμα για το γνωστό πακέτο τον 28 δις Ευρώ, που σαν στόχο είχε την αύξηση ρευστότητας κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Με αίσθημα ευθύνης και σοβαρότητας ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος Γιώργος Παπανδρέου προειδοποίησε, για την προχειρότητα του πακέτου και τον φόβο ως προς τον τρόπο που οι τράπεζες θα το διαχειρίζονταν. Πιο χαρακτηριστικά είπε πως, «ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του δίνουν λευκή επιταγή στις τράπεζες, καθώς δεν τους θέτουν όρους ως προς την διάθεσή του στην αγορά».
Σήμερα τρεις μήνες μετά, η ανεργία μαστίζει την αγορά εργασίας και η κυβέρνηση είναι για μια ακόμη φορά παρατηρητής των δυσάρεστων εξελίξεων. Η μια επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη, η αβεβαιότητα για την φετινή Τουριστική περίοδο πολλαπλασιάζετε και οι νέοι των 700 και 780 στην καλύτερη περίπτωση Ευρώ εργάζονται κάτω από συνθήκες φόβου. Κανείς πλέον δεν μπορεί να εγγυηθεί για το αύριο.
Χωρίς κανένας να υποχρεώνει τις τράπεζες στο να μεταφέρουν την ρευστότητα στην αγορά, η κρίση διογκώθηκε και αυτό με ευθύνη της κυβέρνησης. Παρατηρείτε δηλαδή μια κρίση στην κρίση. Οι τράπεζες έχοντας αντλήσει μέχρι σήμερα 8 δις Ευρώ, δεν δίνουν την δυνατότητα παροχής δανείου με χαμηλό επιτόκιο. Χρησιμοποιούν το πακέτο για την πληρωμή μεγαλοστελεχών και μερισμάτων στους μετόχους τους. Αν αυτό δεν είναι μπόνους της κυβέρνησης, τότε πως μπορεί κανείς να μεταφράσει το χαμένο τρίμηνο διάθεσης του πακέτου και που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα;
Την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου διαπίστωσαν πως τα χρήματα δεν διατίθεντο στην αγορά και πως μετά από τρεις μήνες, πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί και το ποσοστό της ανεργίας στην χώρα μας. Έσπευσαν στο να καταθέσουν τροπολογία, ώστε οι τράπεζες να διαθέσουν στην αγορά τα χρήματα. Δεν μας απάντησαν όμως αν η τροπολογία αυτή αφορά τα 8 δις Ευρώ που είχαν λάβει πριν από τρεις μήνες, ή η κυβέρνηση θα τους διαθέσει από τα 20 εναπομείναντα δις Ευρώ ένα νέο πακέτο. Απάντηση καμιά.
Τότε μας κατηγορούσαν για λαϊκισμό. Σήμερα όμως που οι προβλέψεις μας επαληθεύθηκαν, ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση αυτή έχει τη διάθεση να βοηθήσει της μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους νέους εργαζόμενους. Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι αξιόπιστη και πως πραγματικά έχει την διάθεση να καταπολέμηση την εσωτερική κρίση της χώρας. Όλες οι έρευνες δείχνουν πως οι πολίτες πιστεύουν ότι υπάρχουν περιθώρια μιας άλλης οικονομικής πολιτικής. Είναι απλά θέμα Πολιτικών επιλογών. Επιλογών, που η Συντηρητική Κυβέρνηση των ανασχηματισμένων Υπουργών και υπό την καθοδήγηση του πολιτικού τους προϊστάμενου κ. Καραμανλή , απλά δεν θέλουν.
Οι προ τριμήνου πρότασης του Γιώργος Παπανδρέου για μια ακόμη φορά χαρακτηρίστηκαν από τον κ. Καραμανλή ως λαϊκισμός. Λίγη σοβαρότητα κύριοι. Αν είχατε υιοθετήσει τις προτάσεις του Γιώργου Παπανδρέου ήδη από το 2004 σε θέματα που αφορούσαν την λειτουργία του κράτους με από κοινού συναίνεση στα μεγάλα θέματα, όπως διαφάνειας και διαφθοράς η κοινωνία και ειδικότερα οι νέοι δεν θα αντιμετώπιζαν σήμερα τόσα προβλήματα.

Νικολούζος Τάσος
Μέλος
Περιφερειακής Επιτροπής Ιονίων Νήσων

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ


ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Εν μέσο έντονων κλυδωνισμών τόσο σε εθνικό, όσο και διεθνές επίπεδο, η χώρα βρίσκεται ίσως σε μια από τις πιο άσχημες στιγμές στην ιστορία της. Αποτέλεσμα, λανθασμένων πολιτικών επιλογών της σημερινής κυβέρνησης. Πριν από καιρό ο Πρόεδρο του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου, προβληματισμένος για την πορεία της χώρας είπε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ζητείτε Κυβέρνηση.

Παντελής έλλειψη σοβαρότητας από την σημερινή κυβέρνηση. Ο σώζον εαυτώ σωθήτω. Το σημερινό υπουργικό σχήμα και οι βουλευτές της κυβέρνησης θέτουν ως πολιτικό στόχο την επανεκλογή τους στο βουλευτικό αξίωμα, χωρίς να εργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας.

Η κοινωνία έρμαιο τον κερδοσκόπων στα είδη διατροφής (μια και δεν υπάρχει δυνατότητα αυξήσεων στα είδη πολυτελείας) προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην δύσκολη καθημερινότητα. Στις απανωτές σφαλιάρες αυξήσεων των καρτέλ διάθεσης προϊόντων. Η ανεργία μαστίζει την κοινωνία και οι νέοι ζουν πλέον με την αβεβαιότητα του αύριο, χωρίς πολιτική λύση από την σημερινή κυβέρνηση. Ας είμαστε λιγάκι σοβαροί. Είμαστε η μοναδική χώρα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχουμε έναν από τους χαμηλότερους συντελεστές επιδόματος ανεργίας. Μόλις 50% του βασικού μισθού. Γιατί;

Ο πολίτης αναρωτιέται. Που είναι εκείνη η Ελλάδα που είχε υποσχεθεί ο κ. Καραμανλής το 2004. Που είναι η πολιτική κληρονομιά της τελευταίας οχταετίας που έδωσε στην Ελλάδα την αίγλη και μπορούσε να φιγουράρει περήφανα δίπλα στις πιο ισχυρές Χώρες της Ευρώπης και του Κόσμου.

Το άστρο που μεσουρανούσε έχει πλέον κρυφτή από την βαριά συννεφιά των λανθασμένων πολιτικών επιλογών της σημερινής κυβέρνησης. Έχουν κρυφτή ακόμη και οι ανασχηματισμένοι υπουργοί του κ. Καραμανλή, μη μπορώντας να αντιδράσουν στον ατελείωτο κατήφορο που έχει πάρει η χώρα. Για να ερμηνεύσει κανείς την λέξη ανικανότητα, δεν έχει από το να κοιτάξει την σημερινή κατάσταση αυτών που διαχειρίζονται την τύχη της Χώρας. Την τύχη της κοινωνίας. Την τύχη του καθενός μας ξεχωριστά.

Φτάνει πια. Συζητώντας κυρίως με την νέα γενιά, ένα και μόνο συμπέρασμα βγάζω. Την ελπίδα σε μια νέα διακυβέρνηση με επίκεντρο τον άνθρωπο. Όπως έχω τονίσει και στο παρελθόν, έγιναν λάθη. Η ιστορία όμως θα το κρίνει. Οι στόχοι που είχαν τεθεί ήταν για να γίνει η Ελλάδα ισότιμο μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εξασφαλίζοντας την είσοδο μας στην ΟΝΕ, μόνο και μόνο για να αποφύγουμε την ερχόμενη σημερινή οικονομική κρίση. Μια κατάσταση που θα μας γυρνούσε αρκετές δεκαετίες πίσω, με μια σίγουρη υποτίμηση της δραχμής. Μια κρίση που ήταν το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας υπερπαραγωγής, και της προσπάθειας του κεφαλαίου να μεγεθύνει τα κέρδη του εις βάρος της Παγκόσμιας Οικονομίας και των Πολιτών.

Οι θέσεις του Γιώργου Παπανδρέου είναι ξεκάθαρες. Η άμεση ανακατανομή του πλούτου, η επένδυση στον άνθρωπό, την παιδεία, την πράσινη οικονομία, την υγεία, τον πολιτισμό και μια σειρά άλλων καινοτόμων προτάσεων που δεν χωρούν στις γραμμές ενός άρθρου. Πέντε χρόνια, με την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή χάναμε την μια ευκαιρία πίσω από την άλλη. Δεν υπάρχουν όμως περιθώρια για άλλες απώλειες. Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό της χώρας και την λύση μπορεί μόνο να την δώσει η κοινωνία.

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ζητά εκλογές για να γίνει απλά πρωθυπουργός. Έχει χρέος απέναντι στην κοινωνία να της δώσει την λύση στα καθημερινά της προβλήματα με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα.

Νικολούζος Τάσος

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Δημιουργία Μουσείου Πολιτισμικής Παράδοσης Κορακιάνας


Έχοντας μεγαλώσει σε ένα χωριό σαν το δικό μας, μπορώ κάλλιστα να θεωρήσω τον εαυτό μου τυχερό για αυτό. Έχουμε την τύχη, μέσα στο χωριό μας να πλανάτε ένα ανήσυχο πνεύμα δημιουργικού πολιτισμού. Ήδη από τον περασμένο αιώνα, ενέργειες όπως η ίδρυση του ΠΑ.Ο.Κορακιάνας, η Φιλαρμονική μας, ο Θ.Ο.ΑΚ, η Χορωδία, το Χορευτικό, το Καρναβάλι και η πρόσφατα ιδρυθείσα Κορακιάνα Βιώσιμη Κοινότητα, ομολογούν πως διακατεχόμαστε από αθλητικό και πολιτισμικό ένστικτο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν και ιδιαίτερα στις αρχές του 1990, οι συγχωριανοί μας από την Αθήνα, έφεραν ένα νέο τρόπο παρουσίασης του τοπικού μας πολιτισμού. Οι «Πολιτιστικές Εκδηλώσεις Κορακιάνας» ήταν ένας θεσμός που κρατά μέχρι και σήμερα και έχει σαν στόχο να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι. Ήταν ένας θεσμός που λειτούργησε ως κινητήριος μοχλός ώστε και άλλες κοινότητες να υιοθετήσουν τέτοιου είδους πολιτισμικές πρωτοβουλίες.
Μπορεί όμως να ήμασταν πρωτοπόροι σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, υστερούσαμε όμως στο ουσιώδες. Δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια πολιτισμική παρακαταθήκη, τόσο σε επίπεδο γραπτών, όσο και σε επίπεδο υλικών, ώστε να διαμορφωθεί στις γενιές που ακολούθησαν η πραγματική τοπική συνείδηση. Συνεχώς αναφέρω σε παιδιά της γενιάς μου, την ανάγκη δημιουργίας ενός μουσείου πολιτισμικής παράδοσης κάπου στο κέντρο του χωριού. Υπάρχουν αρκετά μουσειακά κειμήλια που θα μπορούσαν εκτεθούν σε ένα χώρο ώστε να μαρτυρούν τον τρόπο διαβίωσης των περασμένων αιώνων στο χωριό μας.
Μέσα από αυτό το χώρο να μπορούν οι νεότερες γενιές, αλλά και οι επισκέπτες να δουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονταν η καθημερινότητα. Μέσα από το χώρο αυτό, θα υπάρξει η δυνατότητα ανάπτυξης και διατήρησης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Πετυχαίνοντας έτσι, το Χωριό μας να γίνει πόλος έλξεις σημαντικών γεγονότων, διατηρώντας παράλληλα πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτισμικά δρώμενα του νησιού. Ελπίζω κάποια στιγμή να παρθεί η πρωτοβουλία. Είμαι πρόθυμος να διαθέσω δωρεάν όλα μου τα παλιά κειμήλια για τον σκοπό αυτό, συμβάλλοντας έτσι στην διασφάλιση της πολιτισμικής μας ταυτότητας ως μιας μικρής τοπικής κοινωνίας. Ελπίζω και άλλοι χωριανοί μας να συμβάλουν σε αυτή την πρωτοβουλία, ώστε να δημιουργηθεί στο τόπο που γεννηθήκαμε αυτό που πραγματικά λείπει. Ένα Μουσείου Πολιτισμικής Παράδοσης Κορακιάνας.

Νικολούζος Αριστ. Τάσος

Το κείμενο είναι δημοσιευμένο στο:
www.korakiana.gr